Het ontbreken van een nauwkeurige diagnostische test is een van de moeilijkste problemen bij het testen op gonorroe. Momenteel is het kweken van bacteriën uit urine of een uitstrijkje de conventionele manier om de diagnose gonorroe te stellen. Maar omdat bacteriën in het laboratorium moeilijk te kweken zijn, is deze aanpak niet altijd correct. Bovendien kan het kweken van de kiemen vele dagen duren, waardoor de diagnose en de therapie vertraging oplopen. Daarom zijn verschillende diagnostische technieken, (NAAT’s) en (PCR) assays, in het leven geroepen. Deze tests zijn gevoeliger dan op kweek gebaseerde benaderingen en kunnen de aanwezigheid van bacteriën in monsters nauwkeurig opsporen.
Een ander probleem is het grote aantal fout-negatieve bevindingen bij gonorroe-tests. Wanneer uit een onderzoek blijkt dat iemand geen gonorroe heeft terwijl dat wel het geval is, wordt dit een fout-negatieve bevinding genoemd. Dit kan om verschillende redenen gebeuren, waaronder een lage bacteriële belasting of een onjuiste methode van monsterafname. Het is dus heel belangrijk om de juiste instructies te volgen bij het verzamelen van de monsters, wanneer u een gonorroe thuis test kopen. Vals-negatieve bevindingen kunnen leiden tot vertraagde identificatie en behandeling, waardoor het risico van gevolgen en infectieoverdracht toeneemt. Het personeel in de gezondheidszorg moet controleren of de monsters nauwkeurig zijn verkregen en of de juiste diagnostische test is gebruikt om de kans op fout-negatieve bevindingen te beperken.
De toenemende incidentie van resistentie tegen antibiotica vormen een derde bron van zorg bij het testen op gonorroe. Bij gonorroe is resistentie tegen fluoroquinolonen en tetracycline ontstaan. Gonorroe wordt behandeld met een antibioticacocktail die azitromycine omvat.
De negatieve perceptie in verband met soa’s is een vierde belemmering voor het testen op gonorroe. Veel mensen aarzelen om zich op soa’s te laten testen omdat zij bang zijn om veroordeeld of gediscrimineerd te worden. Dit kan resulteren in een vertraging van de opsporing en behandelingen die ook op anderen worden overgedragen. Om dit obstakel te overwinnen, vormen de vooroordelen in verband met soa’s een vierde barrière voor het testen op gonorroe. Om dit probleem aan te pakken, moeten zorgverleners een meelevende maar aanmoedigende omgeving creëren waarin patiënten hun seksuele gezondheid kunnen bespreken en ook thuis een SOA zelftest kopen om de infectie te onderzoeken volgens de aanbevelingen van de arts.
Slotopmerkingen
Aangezien gonorroe testen een essentieel onderdeel is van het streven om de verspreiding van gonorroe en de daarmee samenhangende gevolgen te stoppen. Toch ondervinden gezondheidswerkers en onderzoekers verschillende problemen bij het testen op gonorroe. Deze problemen omvatten het ontbreken van een goede diagnostische test en het hoge risico van