Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao zelfs meer was dan alleen een vakantieoord; het was een locatie waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke aantrekkingskracht op een uniforme en speciale manier met elkaar verbonden waren. Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de grondstoffenstad van Curaçao. Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te verkennen, en Stage op Curacao Curaçao was niet ontevreden. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd. Curaçao had mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker voor het leven met me mee zou dragen.
Een van de hoogtepunten van mijn reis was de mogelijkheid om buurtvieringen en -oefeningen mee te maken. Elk gerecht was een kookervaring, en ik merkte dat ik verrukte van smaken waar ik niet genoeg van kon krijgen.
Mijn onderwijsbeurs bevond zich in het hart van Willemstad, de financieringsstad van Curaçao. Samen met mijn collega’s heb ik talloze taken uitgevoerd die bedoeld waren om het gevarieerde waterleven, dat groeide in het kristalheldere water van Curaçao, te beschermen.
Curaçao had eigenlijk mijn ogen geopend voor de charme van het Caribische verlangen, en het was een verlangen dat ik zeker permanent met me mee zou dragen. Mijn ervaring met het lesgeven als fellow had niet alleen mijn perspectieven verruimd, maar had ook een blijvende stempel op mijn hart gedrukt, waardoor ik een langdurige voorstander was van verantwoordelijke toeristen en een enthousiaste toerist die enthousiast was om de verborgen schatten van de wereld te ontdekken. Toen ik aan boord van het vliegtuig naar huis stapte, begreep ik dat mijn reis naar het Caribisch gebied eenvoudigweg het begin was van een leven vol expedities, ontdekkingen en verkenningen.
Terwijl het zonlicht onder het perspectief zakte en de lucht opnieuw schilderde met de kleuren oranje en roze, bevond ik me op het prachtige eiland Curaçao, klaar om aan een reis te beginnen die mijn leven definitief zou veranderen. Deze kleine Caribische schat, genesteld in het zuidelijke deel van de Kleine Antillen, zou zeker mijn thuis zijn voor de volgende paar maanden, toen ik begon aan een onderwijservaring als geen ander.
Ik had ook de kans om getuige te zijn van de duurzaamheid en de vastberadenheid van de individuen in moeilijke tijden. Het eiland werd geconfronteerd met een groot aantal natuurlijke rampen, maar het gevoel van nabijheid en de standvastige geest van de Curaçaoënaars waren werkelijk motiverend.
De eerste paar weken waren een snelle tijd van plezier en verandering. Het eiland nodigde me uit met zijn gezellige, exotische wind, en ik ontdekte al snel dat Curaçao groter was dan alleen een bezoekerslocatie; het was een gebied waar achtergrond, samenleving en volledig natuurlijke charme op een uniforme en onderscheidende manier met elkaar verbonden waren. Door de levendige tinten van het op Nederland geïnspireerde ontwerp, de levendige ritmes van de buurtliedjes en de verrukkelijke geur van Caribisch eten leek het alsof ik daadwerkelijk op een ansichtkaart was beland.
De achtergrond en samenleving van Curaçao waren bovendien zeer fascinerend. De galerijen van het eiland, zoals de Kura Hulanda Gallery en de Mikve Israel-Emanuel Synagoge, vertelden verhalen over de uiteenlopende individuen die feitelijk het verleden van Curaçao hadden gevormd.
Toen de dagen weken werden, en de weken maanden, werd mijn leservaring op Curaçao uiteindelijk meer dan alleen maar een werkervaring; het was een levensveranderende reis. Ik ontdekte dat het Caribische verlangen niet bestond uit pittoreske kustlijnen en overtuigende handbomen; het had te maken met het overvloedige scala aan samenlevingen, de initiatieven tot behoud en de echte warmte van individuen die van Curaçao een absoluut aparte locatie maakten.
Weekendjes weg waren mijn tijd om het eiland te ontdekken, en Curaçao was niet ontevreden. Tijdens mijn trektocht door Christoffel National Park kon ik mezelf onderdompelen in de gevarieerde en weelderige planten en dieren van het eiland, wat veel te horen was in de vlakke landschappen van mijn geboortestad.
Het eiland was eigenlijk mijn tweede thuis geworden, en het afscheid nemen was slechts een van de meest bitterzoete minuten van mijn leven. Ik verliet Curaçao met een hart vol herinneringen, gloednieuwe relaties en een veel dieper begrip van de wereld. De lessen die ik meer heb geleerd over ecologisch behoud, multiculturalisme en het uithoudingsvermogen van de buurt zijn mij feitelijk bijgebleven en hebben mijn kijk op het leven en mijn toekomstige ondernemingen gevormd.
De mensen op Curaçao waren enkele van de populairste en meest uitnodigende mensen die ik ooit eerder had ontmoet. Hun gevoel van tevredenheid op hun eiland en hun passie om hun samenleving en gewoonten met mij te delen, hebben een blijvende stempel op mijn hart gedrukt.